Begrijpen en begrepen worden, eitje toch?
In een eerdere blog schreef ik over de emotionele bankrekening. De eerste manier om je te helpen de bankrekening positief te krijgen en houden is de ander begrijpen. Nou eitje toch? Wordt dus een kort verhaal
. Maar is het echt zo makkelijk? Ik schets een situatie die veel gescheiden mensen vast bekend voorkomt.
Je ex belt je. Hij vraagt of jij de kinderen met de intocht van Sinterklaas wilt meenemen. Het is eigenlijk niet jouw weekend en je had al plannen met vrienden en hun kinderen gemaakt. Je zegt hem dat je even moet schakelen. Op dat moment ontploft je ex. Hij verwijt je dat het ook jouw kinderen zijn en je er als moeder toch gewoon voor ze wilt zijn. Jij voelt je aangevallen en gaat in de tegenaanval. Jullie hangen uiteindelijk beiden boos op.
Om je emotionele bankrekening in balans te houden, kun je in dit geval je best doen om de ander te begrijpen. En een klein geheim; als jij je best doet de ander te begrijpen, gebeurt dit vaak ook naar jou toe, misschien niet gelijk, maar hou even vol!
Hoe gaat dat dan in zijn werk? Dit lijkt zo gemakkelijk, de ander begrijpen. Gewoon een beetje luisteren en dan begrijp je de ander, toch? De werkelijkheid is echter wat lastiger. Spreken jullie wel dezelfde taal? Ben je niet al bezig je eigen argumenten op een rijtje te zetten? Denk je niet al aan dat gesprek op je werk van morgen? Moeten de kinderen zo nog onder de douche of niet?
Even terug naar de situatie. Jij hebt altijd even tijd nodig om na te denken over een verandering in de plannen. Dan is jouw reactie ‘ik moet even schakelen’. Je vindt het superleuk zelfs dat de kinderen ook meegaan en dat je sinterklaas met ze kunt vieren. Je bent je ex dus eigenlijk dankbaar dat hij je vraagt.
Vanuit de ex gezien is het volgende aan de hand. Hij is door zijn ouders ‘opgedragen’ om op te komen dagen bij een familiebijeenkomst. Hij heeft daar totaal geen zin in, omdat hij dan ook met jou moet regelen dat de kinderen een dagje bij haar zijn. Hij gunt de kinderen gewoon rust en baalt dat hij geen mooie dag met ze kan maken. Maarja….door alle eigen invullingen, frustraties, verleden, kwamen ze er samen niet meer aan toe om dat echt uit te spreken.
Wees eens eerlijk naar jezelf. Hoe vaak heb jij niet de neiging om al een vraag in je hoofd te formuleren of een antwoord, terwijl de ander nog aan het vertellen is? Dat is al een teken dat je niet meer helemaal aan het luisteren bent. Je bent namelijk al het verhaal in je eigen wereld/hoofd aan het omvormen. Je eigen betekenis aan het geven. Begrijp me niet verkeerd, vragen stellen om de wereld van de ander nog verder te ontdekken, zijn heel belangrijk. Maar dan wel pas op het moment dat diegene helemaal uitgesproken is.
Ga de komende tijd eens de volgende dingen bij jezelf na:
- Hoe vaak heb ik al een eigen verhaal/eigen vragen in mijn hoofd terwijl de ander nog aan het vertellen is?
- Nadat je ontdekt hebt hoe vaak je dit doet, kun je dit elke dag een beetje minder doen.
- Luister dus oprecht naar wat de ander vertelt zonder daarbij zelf al van alles te denken, in te vullen en te willen antwoorden.
- Je zult ontdekken als je dit vaker doet, je daadwerkelijk de ander ook beter begrijpt. En een mooie bijvangst: de ander doet dan vaak ook meer moeite om jou te begrijpen!
Laat een bericht achter - aantal berichten: 0
Bent u de eerste die reageert?
Laat een bericht achter
| naam | |
| website | |
| bericht | |
| Schrijf acht in cijfers: | |
